COMUNICADO DA ASOCIACIÓN VIGUESA

ASOCIACIÓN VIGUESA POLA MEMORIA HISTORICA DO 36

A CRUZ FRANQUISTA DO MONTE DO CASTRO DE VIGO AO TRIBUNAL CONSTITUCIONAL

O pasado 9 de febreiro ó Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) revocou, co voto en contra dunha maxistrada, a sentenza do xulgado de Vigo que ordenaba a retirada da Cruz Franquista do monte de “O Castro .”

En rolda de prensa posterior ao coñecemento da sentenza, fixemos unha declaración na que se ben acatabamos esta, deixabamos claro que non a compartiamos e facíamos publica a nosa decisión de non solicitar recurso de amparo diante do Tribunal Constitucional pola dificultade do mesmo e polo custe económico que suporía ; máxime cando os fondos da Asociación estaban valeiros logo dos tres procedemento xudiciais abertos para esixir ao Concello de Vigo o derrubamento da Cruz . Esta situación foi a que levou á Asociación a dar por rematada a vía xudicial.

Dende aquela, e sempre asesorados polo noso avogado, a Asociación non deixou de estudiar o tema e tampouco deixou de escoitar as voces que lle animaban a non abandonar. Pasado este tempo chegamos á conclusión de que hai posibilidades reais de que o Tribunal Constitucional anule a sentenza do TSXG. En consecuencia sería moi frustrante para nós e para todos @s que agardaban unha sentenza favorable que despois de tantas esperanzas abertas e tanto traballo realizado, non ter sido capaces de chegar ata o final da vía xudicial, convencidos como estamos de que hai posibilidades de obter unha sentenza favorable.

Por isto anunciamos que imos presentar recurso de amparo diante do Tribunal Constitucional sen renunciar, por suposto, a todas as demais iniciativas que se leven a cabo . O custe económico do recurso é de 3000 Euros. Para recadalos faremos unha colecta cidadán pondo en circulación uns BONOS DE AXUDA de 2, 5 e 10 euros durante os meses de abril e maio.

Chamamos á conciencia e ao compromiso antifascista dos vigueses e viguesas, das asociacións veciñais, dos colectivos sociais e culturais, dos sindicatos e dos partidos políticos que se pronunciaron e aínda se pronuncian pola retirada do monumento franquista, para que adquiran bonos e para que, na medida do posible,colaboren solidariamente na súa venda.

ASOCIACION VIGUESA POLA MEMORIA HISTORICA DO 36
Viguesa Distinguida 2007

Proxección do documental ”Os fugados do Forte de Ezkaba”

Venres, 13 de febreiro,
ás 20:00 horas
en Libreria Andel (r/ Camelias 102, Vigo)

Proxección do documental
”Os fugados do Forte de Ezkaba”,
de  Fermín Ezkieta

Presentará o acto Telmo Comesaña Pampillón (presidente da
Asociación Viguesa pola Memoria Histórica do 36),
 acompañado por Celso López Pazos (presidente da Asamblea Republicana de Vigo)

Acto de homenaxe a Ramón hoxe, 18 de outubro, ás 17:00 en Pereiró (sala 10)

Este 17 de outubro de 2014, sobre as 4 da madrugada finou o noso compañeiro Ramón. Loitador e fiel aos seus principitos, home bo e xeneroso, sempre ao noso carón.
Foise sen ver caer a cruz do Castro, pero quedan os alicerces abaneando, e a súa forza axudaranos a derrubala.

Ata sempre compañeiro.

"RESISTIR É VENCER!"

 Viva a República!

Concentración na Cruz do Castro mércores 15 outubro

A Asociación Viguesa Pola Memoria Histórica do 36, apoias e participa na iniciativa dos colectivos politicos, sindicais e sociais de Vigo, na concentración no lugar de inxuria a democracia e ofensiva para as vitimas dos asasinatos, dos torturados e torturadas, dos presos e presas en cárceres e campos de concentración, dos e das exiliados/as, dos que sufriron incautacións -ainda non devoltas-  todos e todas desprezados polo sistema da ditadura e da chamada democracia; estado que ainda non condenou o levantamento fascista nin recoñeceu ás vitimas, pero segue homenaxeando aos verdugos nese infamante simbolo en forma de cruz.

Non podemos consentir que o PSOE sexa un coletivo servil apoiando ao PP no revisionismo franquista.

¡¡¡NON A CRUZ DO CASTRO¡¡¡

¡¡¡ABAIXO A SIMBOLOXÍA FRANQUISTA EN VIGO¡¡¡

Debate no programa "Via V" de V-Televisión sobre a retirada da cruz do Castro

Coa participación de Telmo Comesaña .
http://www.vtelevision.es/informativos/viav/2014/09/10/0031_3776293494001.htm?utm_source=buscador&utm_medium=buscador

En nombre de la memoria de mi madre ¡NO!

En nombre de la memoria de mi madre encarcelada en la prisión de Ventas en Madrid y deportada en el campo de concentración nazi de Ravensbrück: ¡NO!

Señor Caballero, no insulte a las víctimas de la represión franquista y a los deportados en campos de concentración nazis. Estos campos de concentración se preservan como testimonio de la barbarie y como lugar de reflexión y tolerancia y no como lugar de concordia entre víctimas y verdugos.

Las mujeres y hombres de bien no pueden sentirse representados con este vil monumento, la Cruz del Castro en homenaje a los caídos por Dios y por España, atentado a los valores democráticos que Usted defiende en nombre de su Partido en sus discursos.

Este monumento glorifica a los que se levantaron en armas contra un Gobierno legítimo, el de la IIª República y por lo tanto, en esta ciudad de Vigo, representa la división y no la concordia.

Todo Vigo conoce los motivos que llevaron a levantar este monumento y que fue inaugurado por Franco en 1961.

No podemos matar a las víctimas por segunda vez, haciéndolas partícipes de esta farsa que consiste en tratar de hacer un amalgama entre los motivos que llevaron a levantar la cruz del Castro y los ideales por los que murieron estos represaliados en defensa de una sociedad de justicia y libertad.

La permanencia de este monumento no deja de ser una provocación y un insulto a los sentimientos y el dolor de gran parte de la población viguesa.

Señor Caballero, sea consecuente con su dignidad y acate la decisión de Justicia, acorde con la Ley de Memoria Histórica que su partido defendió.

Pablo Iglesias Núñez

(Hijo de Mercedes Núñez Targa)

NO MEU NOME NON UTILICE AO CONELLO PARA O SEU REVISIONISMO DO FASCISMO

NO MEU NOME NON UTILICE AO CONELLO PARA O SEU REVISIONISMO DO FASCISMO

 

Como viguesa descendiente dun miliciano fusilado pertencente antes do golpe fascista á Agrupación Socialista de Antequera (PSOE) do de antes que se adoita dicir necesariamente agora para marcar unha marxe de dignidade entre os actuais socialistos que renegaron da ideoloxía do partido naquel setembro de 1979 que se celebrou el congreso extraordinario no que se abandonou os postulados marxistas por iniciativa do Xeñor Gonzalez.

Como viguesa reclámolle ao cidadán hoxe alcalde de Vigo (mañá quen sabe, torres máis altas caeron) que non se lle ocorra seguir manchando o nome tanto da cidade como do propio socialismo recorrendo a sentenza que manda derribar a cruz fascista do Castro baixo o amparo da lei de memoria que o seu propio partido voto en 2007.

No meu nome NON alcalde.

No meu nome nin en nome da cidadanía, non se monten montaxes baratas a través de internet para xustificar un sucio revisionismo histórico e xustificar que a cidadania pídello, por que cando baixaron ao burro do cabalo en moitas cidades a ninguén lle importou tanto que non poidan seguir durmindo a día de hoxe, a non ser que sexa vostede mesmo e os do seu propio partido os que non poden durmir desde entón.

Déixese señor alcalde (de momento), de confrontar e confundir á cidadanía.

Se díce se rumorea que é de familia falanxista, diganos señor alcalde, ten recordos da infancia ante esa cruz fascista?, acudía de pequeno ás misas fascista alí realizadas, cal flecha falanxista?.

A seu cabezonería protexendo o monumento fascista faille sospeitoso, faille indigno de pertencer a esas siglas que mancha mentres non as abandone ou lle expulsen del as novas bases militantes, que xa vimos en directo que de momento seguirán todos os seus compañeiros do partido aférrimos seguidores do revisionismo e negacionismo histórico, indignos todos vostedes das siglas nas que militou e polas que asasinaron tanto ao meu avó como a miles de socialistas do PSOE de verdade.

 

As urnas faranllo pagar, xa estamos cada vez máis preto de que este partido roubadas as súas siglas caia.

Non señor alcalde non vaia ás tumbas das victimas facerse fotos hipócritas aproveitando que os que alí xacen non poden dicir quen realmente é vostede.

Este último ano tivo o desparpajo de comparase ás victimas ante a tumba dun deles dicindo que era o seu sucesor. En Vigo para estas cousas tiñamos aquel devandito popular de que fose vostede a Villamil*.

Vergoña deberíalle dar mandar un recurso ao xulgado como consta na sentenza na que compara o adefesio da súa amada cruz fascista cun lugar de memoria declarado patrimonio da humanidade pola UNESCO para loitar contra o revisonismo e negacionismo do Holocausto, como é o campo de extermino nazi de Auschwitz-Birkenau pagina 16 da sentenza, onde o xuíz cunha gran maestria tira polo chan semellante ignomia contra a dignidade dos alí asasinados, desde aquí insto á comunidade de deportados en campos nazi manifesten a sua repulsa ante semellante falta de respeto a vida humana.

O seu amor e protección por esa cruz pasará á histora deste país e da propia cidade para escarnio do seu pasado ignominioso aínda que se rodee de centos de palmeros que lle rian as grazas como aquel alcalde fascista do PP dun pobo de Lugo neste mesmo ano.

No meu nome nin no moitos outros NON utilice o concello para as suas manias persoais, respete aos vigueses xa que neste momento non respetan ás súas propias victimas e deixe de comparase con ningún deles xa que vostede alcalde é dun partido que renegou da sua idioloxia da que defendían os que foron fusilados, ningún de vostedes chéganlles a adoite dos zapatos e de ser así con dúas maiorías absolutas que tiveron houbesen anulado as condenas polas que foron criminalmente fusilados, déixese de fotos ante tumbas que non sente, e de confrontar á poboación, deixe que os vigueses aprendan a historia da súa cidade, que saiban que esa cruz onde esta erixida era un lugar sinistro que ninguén ousaba achegarse por alí, agora vostede plantou flores e pretende seguir facendo o que tivemos que sufrir de pequenos con aqueles libros de textos dos colexios franquistas nos que nos enganaban e mentían sobre a historia do noso país, deixe madurar aos veciños e crecer en cultura democrática que non inclúe nin moito menos ocultar o fascismo debaixo dunha cruz fascista e de recordarlle á poboación que a igrexa católica e o seu nacional catolicismo foron complices por igual dos crimens do fascismo por estas terras.

 

Por dignidade democrática acate a lei de memoria que o seu propio partido asinou xunto á sentenza xudicial que se basea nela, xa que a realidade histórica é incapaz de recoñecela pola súa propia ideoloxía que teñe a bo recaúdo oculta

*Para os doutras coordenadas explicarlles que se trataba dun psiquiátrico famoso na cidade.

 

M.J. Barreiro

 

 

O xuiz ordea ao Concello de Vigo derrubar a Cruz do Castro.

Acábase de publicar con data do 4 de setembro de 2014 a sentencia 157/14 do Xulgado do Contencioso-administrativo nº2 de Vigo, que ordea ao Concello de Vigo a derrubar de forma inmediata a cruz do Castro.

A continuación tedes os enlaces a prensa que estes días estase a facer eco da noticia

Noticica reflexada no Faro de Vigo sábado 6 de setembro:
http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2014/09/06/juez-ordena-concello-demoler-cruz/1089080.html

E como era de esperar por parte de Abel Caballero...
http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2014/09/08/concello-recurre-derribo-cruz/1090070.html

Enlace a enquisa do Faro de Vigo sobre o derrube da cruz do Castro.
http://comunidades.farodevigo.es/encuestas/ests_a_favor_de_la_demolicin_de_la_cruz_de_o_castro-14710/952/

Proxección do video "Las maestras de la República"

Convidamos á proxección video

"Las maestras de las República"
Participará nesta actividade Telmo Comesaña, Presidente da Asoc. Viguesa pola Memoria Histórica do 36,

que presentará o acto, acompañado dunha mestra que nos falará da singularidade deste video documental.

celebrarase o xoves, 12 de xuño, ás 19:30 horas,

en

Andel (Camelias, 102. Vigo)

https://www.facebook.com/events/583331475115059/
 

A Cruz do Castro no banquillo

Celebróuse a vista oral no Xulgado do Contencioso-Administrativo número 2 de Vigo coa exposición do informe pericial, sobre o marcado caracter simbólico fascista da cruz, a cargo do historiador e profesor universitario José Ramón Rodríguez Lago.

Podedes ve-la noticia no Faro de Vigo do 6 de xuño.
http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2014/06/06/cruz-o-castro-banquillo/1037507.html

A piques de dictarse sentencia sobre a "cruz do Castro"

A Asoc. de Memoria Histórica do 36 espera para xuño unha sentenza que obrigue ao Concello

          

María Jesús Fonte - Vigo / A Voz  25 de abril de 2014

O fallo xudicial que conduza á derriba ou conservación da cruz do Castro está ao virar a esquina. A sentenza podería coñecerse en xuño, o mesmo mes para o que está sinalada a proba pericial dun historiador. A demanda da Asociación pola Memoria Histórica do 36 para que o Concello de Vigo cumpra coa lei e destrúa o que considera un símbolo franquista foi presentada inicialmente pola vía do contencioso-administrativo e derivada con posterioridade á xustiza ordinaria.

O 5 de xuño presentarase a proba pericial do historiador José Ramón Rodríguez Lago. Na mesma faise constar que «pode asegurarse sen dúbida que o Monumento aos Caídos, situado no monte do Castro da cidade de Vigo, representa un elemento golpista de 1936, dos vencedores da Guerra Civil, da posterior ditadura militar e das accións represivas desenvolvidas polas organizacións da Falanxe antes, durante e despois da guerra». Engade que a iniciativa foi arroupada polo pleno do Concello na época da ditadura e erixida nunha propiedade municipal que previamente pertencera ao exército. O mesmo informe recorda que o Concilio Vaticano II, que proclama a defensa e posta en valor das liberdades relixiosas e políticas por parte da igrexa católica, impide que o monumento do Castro «poida ser considerado de ningún xeito como símbolo da reconciliación cristiá».

ADVERTISEMENT

En opinión do presidente da asociación, Telmo Comesaña, o informe «é demoledor» e deixa ben claro a simboloxía da cruz situada no monte do Castro, xusto fronte ao Concello.

Rexeita que o monumento sexa un símbolo relixioso, senón a conmemoración do golpe militar de 1936.

No que se refire ao pleno da corporación municipal de Vigo de 1981, presidida por Manoel Soto e que aprobou o cambio de sentido da cruz, a demanda presentada no seu día defende que non se cumpriu o acordo de colocar unha placa para facer constar o cambio e que o pleno non ten capacidade para cambiar o significado e, menos aínda, a historia.

«A corporación municipal non ten capacidade para modificar un símbolo público sen intervención doutras administracións... senón que o único que legalmente se pode facer con ese tipo de simboloxía é retirala, como ordena a Lei 52/2007 no seu artigo 15», asegura a entidade demandante en alusión á Lei da Memoria Histórica.

A próxima sentenza deberá determinar se, efectivamente, esa decisión do pleno á que se agarra o alcalde Abel Caballero para non tirar o monumento é ou non válida. En caso de non tela en consideración, o goberno municipal veríase obrigado a cumprir a Lei da Memoria Histórica.

Detrás da negativa do alcalde a retirar a cruz podería estar un pacto co bispo José Diéguez no 2008 relativo á retirada dos símbolos da guerra civil que aínda pervivían nalgunhas igrexas. O monumento do Castro mantíñase en pé talvez a cambio doutras prerrogativas.

Visita de Pablo de Greiff, Relator Especial da ONU, a Compostela

Xa é hora de actuar para garantir a Non Repetición dos crimes do franquismo.

Visita a Galiza do Sr. Pablo de Greiff, Relator Especial da ONU para a promoción da verdade, a xustiza, a reparación e as garantías de non repetición.

Foto final co Sr. Pablo de Greiff, a súa secretaria Victoria Khun, e representantes de asociacións memorialistas, xunto con familiares de vítimas do franquismo.

Na tarde de onte, 29 de xaneiro, as organizacións coordenadas na Iniciativa Galega pola Memoria (IGM) tiveron dúas xuntanzas co Sr. Pablo de Greiff, Relator Especial da ONU para os dereitos humanos, no hotel “Palacio del Carmen”, en Compostela. Alí, desenvolvimos esas xuntanzas, a primeira delas, máis dedicada a representantes das asociacións memorialistas galegas, e destiñada a que o Relator escoitara todas as informacións que @s grupos da memoria galega tíñanlle que dicir.

Pero foi primeiro o Relator, Sr. de Greiff, quen fixo unha pequena exposición de motivos, expoñendo a necesidade que tiña de escoitar as necesidades e peticións dos grupos memorialistas de Galicia, tanto a curto, como medio, como longo prazo, para así tentar de recabar unha información o máis achegada á realidade.

E, así, empezaron as intervencións das persoas asistentes. Primeiro, Rubén Afonso, representando á IGM, fixo unha breve exposición do que se falara o día anterior na roda de prensa convocada pola própia IGM en Santiago, centrándose nos temas que se informara aos medios de comunicación que se ían poñer en coñecemento do Relator Sr. de Greiff. Primeiro tema, o da impunidade dos crimes do franquismo, criticando á permanencia da Lei de Amnistía de 1977 – en contra das sucesivas recomendacións da ONU-, como a lexislación que permite aínda a existencia de crimes do franquismo sen resolver, con aínda responsables directos deles en vida, que nunca foron xulgados. Segundo tema, o sistemático incumprimento da Lei da Memoria Histórica no que atinxe á simboloxía franquista. Terceiro tema, a existencia actual de fosas sen abrir, a total falta de colaboración do goberno do Partido Popular, quen negou toda axuda económica ás asociacións que se ocupaban dese traballo, cando tiña que ser o própio Estado quen se fixera cargo desa responsabilidade.

De seguindo, Xoan Carlos Garrido, da Asociación “Sinhor Afranio”, de Silleda, fixo unha defensa do Dereito á verdade, no sentido dunha crítica á imposibilidade de acceso a arquivos por parte d@s investigadores, así como incidíu na crítica á Lei de Amnistía de 1977, que fixo considerar “legais” aos crimes franquistas.

Foi Xan Hermida, presidente da Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica do Barbanza, quen fixo a seguinte intervención, na que, unha vez máis criticou os incumprimentos da Lei da Memoria Histórica (LMH),  así como a eliminación por parte do goberno galego do proxecto interuniversitario “Nomes e Voces”. Tamén lembrou as imposibilidades burocráticas de acceso ás fosas por parte das persoas interesadas pertencentes á sociedade civil. É o PP -segundo Xan Hermida- o responsable desta situación, ao negar calquera tipo de axuda económica ás exhumacións.

Valentín García Bóveda, presidente da Asociación “Verbo Xido”, e directivo da Fundación “Alexandre Bóveda”, tomou a palabra a continuación, para comunicar unha serie de peticións ao Relator da ONU. A corto prazo, pediu o cumprimento la LMH. A medio  prazo, incluír no sistema educativo o estudo da represión franquista, para así tentar de evitar que haxan atitudes de xustificación do franquismo. Solicitou Valentín tamén, a derrogación da Lei de Amnistía, así como a institucionalización do Día d@s Mártíres Galegas, o 17 de agosto. E tamén solicitou que se faga efectiva a anulación do xuízo a Alexandre Bóveda, como “símbolo” da represión franquista en Galicia.

Enriqueta Otero (Queta), da Asociación pola Recuperación da Memoria Histórica de Marín, fixo tamén un chamamento para mellorar o acceso aos arquivos para a investigación do franquismo, solicitou tamén a derrogación da Lei de Amnistía de 1977, e informou sobre as actividades feitas pola ARMH de Marín, no camiño de difundir a identidade das persoas represaliadas en Marín, de denunciar á represión ás mulleres polo franquismo, e de recoller a memoria oral da represción.

Telmo Comesaña, da Asociación Viguesa Memoria do 36, informou sobre o traballo desenvolvido pola súa Asociación, na denuncia da simboloxía franquista aínda permantente en Vigo, sobre todo no que atinxe á Cruz do Castro, que foi inicialmente unha homenaxe ao exército nazi. Foi denunciado este feito pola Asociación Viguesa Memoria do 36, retiráronlle os emblemas nazis, pero é o concello quen sistemáticamente négase á retirada de dito elemento conmemorativo fascista. Telmo tamén informou sobre as agresións fascista aos monumentos á memoria, criticando a falta de resposta por parte das autoridades municipais viguesas e tamén autonómicas a estas agresións fascista. Fixo tamén unha crítica á LMH porque non anula os xuízos sumariais a persoas vítimas do réxime franquista.

Antonio Nores, da Asociación da Memoria Histórica de Cangas, tivo unha moi emotiva intervención, ao falar da súa experiencia vivida como coordinador de algunhas exhumacións. Criticou que non se fagan as probas de ADN en Galicia, cando existe ún dos mellores laboratorios. Pediu que se fixera un protocolo por parte do goberno -ben sexa estatal, ben autonómico-, en materia de fosas.

Claudio Rodríguez Fer, interviu de seguido, representando á Asociación pola Dignificación das vítimas do fascismo en Lugo. Repitiu tanto ás críticas á LMH, como á Lei de Amnistía do 77 feitas por anteriores participantes. Criticou tamén o efecto doble da represión ás mulleres, quen, ademáis de sufrir o franquismo máis reaccionario, tiveron que apandar coa represión de xénero que o réxime fascista de Franco fixo sobre elas. Coincidíu tamén en pedir que sexa o Estado quen se faga cargo das exhumacións, así como en denunciar a permanencia da simboloxía franquista en Galicia, poñendo como exemplos a dedicación a rúas a Manuel Fraga Iribarne, tanto en cidades como Monforte como Lugo. E tamén defendeu a anulación dos xuízos do franquismo, ao ser éste un réxime ilegal, mesmo segundo resolucións feitas polas Nacións Unidas

Participantes na primeira das xuntanzas. O Relator, no medio da foto xunto coa súa secretaria.

Fernando Souto, presidente da Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica da Coruña foi quen pechou esta primeira xuntanza co Relator Especial da ONU, Sr. Pablo de Greiff. Denunciou a permanencia actual do Pazo de Meirás como propiedad da familia Franco, co consentimento da Xunta de Galiza, cando fou un roubo á cidadanía galega por parte do réxime franquista. Tamén fixo unha condena da concesión de títulos nobiliarios a destacados franquistas (Mola, Queipo de Llano, etc), con dereitos económicos para os seus descendentes. Destacou a preocupación da CRMH da Coruña porque a mocidade se “encha de antifranquismo”. E describíu un proxecto da CRMH da Coruña, a participación do filme documental dirixido polo cineasta Xosé Abad, “A Pegada dos Avós”, onde son directamente os rapaces estudantes nun instituto de secundaria quen preguntan a vítimas do franquismo as súas experiencias, chegado desta maneira a realizar o guión do filme. Fernando tamén fixo unha especial petición ao Relator da ONU para que sexa este organismo internacional quen acceda á exhumación das fosas de Aranga, por constituir os asasinatos alí feitos crimes contra a humanidade aínda sen resolver, e para que non se dean garantías de repetición. Repitíu tamén as críticas á existencia de simboloxía franquista en innumerabeis rueiros galegos, así como incidíu na necesidade de que sexa anulada a Lei de Amnistía de 1977.

E así, rematou a primeira das xuntanzas desta xornada informativa para o Relator da ONU Pablo de Greiff, sobre o que as asociacións da memoria en Galicia lle tiñan que contar.

Pasouse, entón a permitir a entrada na sala onde se fixeron estas xuntanzas ao resto das persoas que tomaron parte na xornada. Foron máis de trinta persoas pertencentes a outras asociacións da memoria, ou que traballan no campo da defensa dos dereitos humanos, e persoas familiares directas de vítimas do franquismo, que foron convocadas polo Relator para ter a oportunidade de escoitalas.

 Na segunda xuntanza co Relator da ONU.

Manuel, de Cangas, Antonio Monroi, de Vigo, Dolores, de Ribeira, Andrés, tamén de Ribeira, Manuel Monge, da Coruña e Iago, de Cangas, foron as vítimas e familiares das vítimas do franquismo quen decidiron tomar a palabra, nunhos sentidos relatos das experiencias vividas por el@s e os seus familiares, experiencias coincidentes na sinrazón da represión franquista e na barbarie experimentadas por el@s mesm@s, barbarie directamente relacionada co sanguinario carácter do réxime de Franco. Delitos que cometeron? Ningún, se delito se lle pode chamar a defender a xustiza, mesmo desde o ámbito sindical, defendendo os dereitos da clase traballadora, como se delito se lle pode chamar a interiorizar un medo no máis profundo das súas vidas, medo que chegou a afogarlles para sempre. Medo a pensar, medo a actuar, medo a vivir, medo a ser. Medo que foi incrustado no máis íntimo de cada dos seus pensamentos. Son as vítimas do franquismo as que fixeron a mellor das intervencións nesta xornada de información ao Relator da ONU: a mellor información da represión é a ofrecida por aquelas persoas que apandaron nos seus respectivos tempos vitais a crueldade do criminal réxime do ditador Franco.

Outras persoas representantes doutras asociacións tomaron logo a palabra. Manuel Zebral, de Ferrol, interviu para dicir que Galicia fora recoñecida no seu tempo como nación pola Sociedade das Nacións, pero a ONU negoulle tal recoñecemento. Familiar de represaliados de Ferrol, solicitou tamén a creación dun Tribunal Internacional para xulgar o franquismo.

Lorena, representante do sindicato CNT, describíu a represión que o devandito sindicato sufríu en Galicia, de 40000 afiliados no 1936 a case ningún actualmente, por dicir algo sobre tal represión. Roubos de locais, roubo de materiais, e sobre todo,  de documentación foron argumentos usados por Lorena, así como o de que contabilizan sobre úns 500 asasinados dentro da militancia libertaria galega. E, logo de pedir que sexa o Estado quen faga os xuízos aos responsables da represión, e de que se abran os arquivos para facilitar a investigación, informou ao Relator da ONU da conveniencia de que se equiparen os dereitos das vítimas do franquismo cos das vítimas de ETA.

Ana Pontón, do BNG, denunciou o incumprimento da lexislación internacional en materia de dereitos humanos, no tema da impunidade do franquismo, criticando tamén á chamada “transición” como un pacto entre os poderes fácticos e o franquismo. Os incumprimentos da LMH, a pasividade do goberno da Xunta de Galicia, o caso da illa de San Simón como lugar da memoria e punto de referencia do movimento memorialista galego, foron argumentos empregados tamén por Ana Ponón. E proporcionoulle ao Relator as iniciativas parlamentares presentadas polo BNG pedindo a derrogación da Lei de Amnistía do 77.

Jesús Redondo Abuín, do Foro pola Memoria Republicana de Galicia, criticou tamén a Lei de Amnistía do 77 como “unha afrente á especie humana”, sostendo que foi a nación galega a única que non conseguíu que os presos de Franco foran recoñecidos como tais.

O escritor Manolo Rivas -socio da CRMH da Coruña-, interviu para decir que él, como galego “tan compatriota de Franco como de Pablo Iglesias e Ricardo Mella, estes dous referentes do socialismo e do movimento libertario”, na súa mocidade tamén podería ter sido represaliado por participar en manifestacións contra o réxime franquista e pola amnistía total. Lembrou unha cita do escritor francés Albert Camus, publicada nun artigo titulado “Por qué España?”, onde dicía “porque en España escecifícase a derrota da humanidade”. Hoxendía, sostivo Rivas, pasa o mesmo, porque a diatriba está entre estar co ”partido da humanidade” ou co “partido da inhumanidade”. Manifestou tamén que, logo de aprobarse a LMH, fixéronse -a iniciativa da sociadade civil, non por instancias gubernamentais-, 19 exhumacións en Galicia, cousa bastante significativa se pensamos na preocupación dos gobernos pola recuperación da memoria histórica. Salientou, asimesmo, tres casos que considerou ter en conta: Que o goberno español esté nun proceso de “acotar o cumprimento da lexislación internacional en materia de dereitos humanos”, -segundo as últimas declaración de membros do goberno do Partido Popular, Que é moi revelador o feito de que, logo de ter gañado o PP as últimas eleccións, fora pechada a Oficiña para as Vitimas do Franquismo, Que hai que ter moi presente as declaracións de Rajoy, cando dixo que non ía destiñar “nin ún só euro para recuperar o pasado”. Rivas tamén sostivo a necesidade de que sexa o Estado que faga o censo das vítimas, que calculou en máis de 150000 en todo o estado, para rematar dicindo que foi o ex-xuíz Baltasar Garzón o único “condeado polos crimes franquistas no Estado español, ao ter a intención de investigalos”.

Elvira Souto, de “Esculca” (Laboratorio para a defensa dos dereitos e liberdades), manifestou que o franquismo seguíu coa represión no tempo da monarquía, e denunciou a práctica da tortura no Estado español, para rematar agradecendo a presenza e participación das familias das vítimas do franquismo.

Manolo Dios, do Seminario Galego de Educación para a paz, sumóuse ás testemuñas das vítimas, e sostivo que aínda está vixente unha lei basada na cultura da paz, propiciada pola ONU. Pedíu tamén que o estudo do franquismo esté presente no sistema educativo, e defenceu a creación dunha Comisión da Verdade sobre o franquismo.

Para rematar, na quenda de resposta, o Relator Sr. Pablo de Greiff agradeceu especialmente a participación e declaracións das vítimas, concordando coas participacións dalgunha persoas que anteriormente tomaran a palabra, no sentido de que reiterar as recomendacións da ONU ao goberno español en materia de dereitos humanos no que atinxe ao franquismo xa é inútil. Pero sostivo que as Nacións Unidas non teñen capacidade de impoñer resolucións a países soberanos, pésia  a que el comparte as testemuñas escoitas ás vítimas do franquismo. Manifestou que non tiña a menor dúbida de que a comunidade internacional se ten que fixar detalladamente nas temáticas derivadas da represión franquista, pero que non hai ninguén na ONU capaz de prometer certeza acerda dos resultados de ditas observacións. O seu papel como alto funcionario das Nacións Unidas -segundo as súas declaracións-, consistiría en magnificar e darlle amplificación ás voces das vítimas, para, de esa forma, tentar de que se formen mecanismos que impidan a pasividade dos gobernos en materia de Memoria Histórica, xa que -sempre segundo o Relator-, estes asuntos son asuntos de Dereito. Nas súas conclusións, o Sr. Pablo de Greiff apostou por que as recomendacións das Nacións Unidas ao goberno español, logo destes maratonianos días que leva en Españ, sexan a curto, a medio, e a longo przao, para solucionar a posibilidade de exercer os dereitos á verdade, á xustiza e á reparación. Concluíu a súa intervención o Sr. de Greiff, informando de que o día 3 de febreiro terá colgado na páxina web do seu organismo www.ohchr.org, as conclusións do seu viaxe ao Estado español, onde mantivo xuntanzas con representantes da sociedade civil, do movemento memorialista e con vítimas e familiares de vítimas do franquismo, nas cidades de Madrid, Sevilla, Barcelona e Santiago. Calculou que sobre o mes de maio o seu equipo terá redactadas as recomendacións ao estado español en materia de dereitos humanos, para ser publicadas e notificadas ao dito goberno contra o mes de outubro do presente ano.

.