A
denominada "Lei da memoria" é un intento de manter o "post franquismo" e
mantén aberta a cuestión do recoñecemento xurídico das vítimas
republicanas.
O 06mar12 o Grupo Parlamentario Socialista presentou no Congreso dos
deputados unha Proposición non de Lei (PnL) "sobre dereitos e medidas en
favor de quen padeceron persecución ou violencia durante a guerra civil
e a ditadura", texto asinado por Ramón Jáuregui Atondo, Deputado, e,
Eduardo Madina Muñoz, Portavoz do Grupo Parlamentario Socialista.
O documento parlamentario en cuestión pasou desapercibido... Non
obstantem esta PnL pasará á historia da liberdades civís como parte da
humillación permanente en que viven e sobreviven as vítimas do
franquismo fose e dentro de España...
Trátase dun texto único porque o Grupo Parlamentario que o presenta
recoñece toda unha serie de manobras nun documento público e en sé
parlamentaria. Ten xa que logo o valor de proba indubitable ante a
historia e ante as vítimas... Agora sabemos fehaciente e legalmente que o
Goberno de Rodríguez Zapatero implementó de forma deliberada e
sistemática unha serie de medidas ilegais, alegales e de ingeniería
social fronte á pendente cuestión das vítimas do franquismo.
O documento comeza cunha frase "soada" que é "per se" un manifesto de
hipocresía e de ilegalidad e que di así «En 1978 quizá non era razoable
(ou simplemente era imposible), desenterrar aos mortos; en 2012 é un
espanto que sigan enterrados.»
A primeira cuestión que se nos oculta é o que ocorreu en 1978: a
denominada "transición democrática" non só ignorou a cuestión das
vítimas republicanas, senón que legalizou o franquismo, legalización que
arrincou coa aceptación dun monarca designado por Francisco Franco
Bahamonde e que "xurou" lealtad ao Caudillo e aos Principios do
Movemento Nacional e Leis Fundamentais do Reino o 23 de xullo de 1969...
No seu discurso de 22 de novembro de 1975, ao ser proclamado rei polas
Cortes franquistas, D. Juan Carlos de Borbón recorda que o seu título de
rei deriva das Leis Fundamentais do Reino. Este feito nos exime por si
só de maiores comentarios.
O mantemento da legalidad franquista era incompatible co recoñecemento
ás vítimas republicanas do seu carácter de vítimas e ao réxime
franquista do seu carácter criminal de conformidad coa Resolución 39 (I)
da Asemblea Xeral da ONU, de 12dic46...
Por outra aprte, na PnL presentada o Grupo Parlamentario Socialista e os
seus asesores xurídicos sancionan e propoñen en sé parlamentaria -como o
fixeron coa chamada "Lei da Memoria"- que se leven a cabo
desenterramientos sen cumprir coas normas rituarias penais de toda
sociedade civilizada...
A PnL afirma "realizáronse case 6000 exhumaciones, en case 300 fosas;
nun traballo que segue aberto;". O que non di é que se fixeron en forma
ilegal na práctica totalidade dos casos e, polo tanto, a destrución de
probas consolidouse.
A novidade que se desprende deste documento parlamentario é o
recoñecemento da actuación gobernamental no que a evidencia material de
crimes refírese, e, polo tanto, que as exhumaciones obedeceron a un plan
deliberado e sistemático dirixido polo Goberno legal, en dejación dos
seus deberes de cumprimento da lei e de garantía de dereitos, e,
violando, non só o dereito interno, senón o dereito internacional e
especialmente o xurdido da doutrina de Nuremberg.
Así mesmo, a PnL utiliza en forma torticera as referencias á Sentenza Nº
101/2012, absolutoria de D. Baltasar Garzón Real por delito de
prevaricación...
Afirma tamén o documento que "Case 200.000 persoas adquiriron a
nacionalidade española como descendientes de españois exilados;". Isto é
manifiestamente falso. Outorgouse a nacionalidade a persoas que son
netos de emigrantes e nalgúns casos de exiliados. Esta "graciosa
concesión" non ten nada que ver co solicitado polas asociacións e que se
refería á legalización dos nados no estranxeiro e rexistrados nos
consulados baixo jurisdicción da República española...
É evidente que o modelo xurdido da transición post-franquista está en
crise profunda e que non ten solución debido a un profundo problema de
ilegitimidad e ilegalidad que non permite a súa modificación
constitucional...
A falta de adopción de leis que puxesen término a esta situación de
impunidade e de non recoñecemento das vítimas republicanas e do
franquismo en xeral, leva indefectiblemente á conclusión de que os
problemas de legalidad e legitimidad existentes, en técnica xurídica, só
poden solucionarse mediante a convocatoria a unhas cortes
constituyentes cuxos membros han de ser elixidos en eleccións libres en
que os electores voten a candidatos individuais (e non mediante o actual
sistema de listas pechadas elaboradas polas distintas formacións
políticas). Iso permitiría superar o problema legal da sucesión da Coroa
e o problema que se derivaría da auto-convocatoria das Cortes actuais
como asemblea constituyente prevista en art. 168 da actual
Constitución...
Equipo Nizkor
Máis información: http://www.derechos.org/nizkor/espana/
Ningún comentario:
Publicar un comentario